Kiezen we onze ouders?
Heb je al eens uzelf de vraag gesteld; “waarom heb ik mijn ouders gekregen?” Of “Ik ben toch echt een gelukzak met mijn ouders?”.
Een van deze vragen of een variant er op?
Wat als we nu onze ouders zelf kiezen? Vanuit onze overtuigingen gaan we soms zeggen dat we er heel dankbaar voor zijn en vanuit andere overtuigingen hebben we dan de reactie van afwijzing tot zelfs walging toe.
Het is echter wel zo dat voor we terugkomen we onze ouders kiezen. We kiezen ze juist omdat de meest geschikte zijn , met de juiste achtergrond, de juiste ontwikkelde overtuigingen , de juiste kleur haren,…. omdat geheel het pakket juist aansluit bij wat wij als spiritueel wezen kiezen om te komen leren. En onze gekozen ouders bieden net dat wat overeenstemt met de te leren lessen of af te werken lessen.
In plaats van onze ouders dan naar ons beeld te wensen te maken is het van belang om onze lessen in onze relaties met onze ouders te leren. Wij leren hen, maar we leren ook van hen.
Zolang we onze ouders afwijzen of wensen te veranderen zeggen we “neen” tegen de les die ons in die omstandigheden, die relatie, of in die wijsheid brengen.
Onthoud dat ook zij hun ouders gekozen hebben om lessen van te leren. Doch is het zo dat als lessen ongeleerd zijn , dan gaan ze door naar het nageslacht. Het is toch niets om boos om te zijn, ze zijn lerende net als jij en ik.
Weet je tracht hen te bekijken als mensen die hun leerproces zitten. Zie hen voor het kleine kind in hen dat net zo zoekend is als jij.
Zolang we hen veroordelen over ongeleerde lessen of over iets waarvan wij als kind verwachten dat ze het kennen of weten gaan we hen eigenlijk dezelfde boodschap geven dat hun ouders hun hebben gegeven. Een boodschap waarvan wij ondervonden hebben dat we eigenlijk het liever anders hadden. Ouders zijn vanuit humaan inzicht mensen die doorgeven met geheel hun weten en kunnen dat ze hebben op het moment. Dus reageren ze met al hun kennis en kunde. Voor hen is opvoeden een zoektocht, een leren en vaak een verkeerde interpretatie.
Zoals Wayne Dyer het formuleerde; na de geboorte van het kind zeggen ze eigenlijk dankjewel aan het universum voor het wonderbaarlijke geschenk en nu nemen wij over. Maar ons kinderen, wij hebben elk onze eigen pad te bewandelen want als we de voetsporen van onze ouders bewandelen herhalen we enkel hun patronen en overtuiging zonder waarlijk te zijn aan ons spiritueel wezen, ziel en hart.
Vergeef hen voor hun fouten, welke deze ook zijn. Doe het in eerste instantie voor jezelf. Want door hen werkelijk te vergeven zet je uzelf volledig vrij om werkelijk je pad te bewandelen.
Vind je dat je ouder iets gedaan heeft dat onvergeefbaar is. Wel ik kan vanuit humaan standpunt en van uit het ego je begrijpen, enkel is het hier aan u of je wenst vanuit deze invalshoeken in het leven naar hen te staan of jezelf vrij te zetten. Want alles is vergeefbaar. Kijn maar eens naar het verhaal van Immaculée Ilibagiza.
Liefdevolle groeten, ©Wendy Mertens
Sluit je aan bij mijn GRATIS Facebook-groep Samen op weg met Wendy en laat me weten wat je ontdekt! Deze community biedt je ondersteuning op een veilige plek waar je je waarheid spreekt, inspiratie opdoet en om hulp vraagt terwijl je door de reis van het leven navigeert ... en ik ben erbij!